Gurzek helbest ji pênûsa helbestvan… Mehmûd Badilî

Wêneyin ji paxila Efrînê

yan

Efsaneya zeytûnan

1

 

Li ser rêya rêwîtîyê

di navbera germa

havîn û xulmaşîyê de

bêxewîyê matmayî

liyana dilê min dirêsa.

 

2

 

Li ser kevîya bêhrîyê

jovanîya min

hestê gunehiyê sema dikir.

 

3

 

Bêhna zevîyên zeytûnan

xwe li rewanê min radipêça

li ber dergehê Efrînê

serxweşî hildiperikî

gewdê peyvên min.

 

4

 

Di kezeba rê de…

di rûçikê ruwê min de

şaxên zeytûnan

şemal vêdixistin.

 

5

 

Têhna tîrmehê

û çiyayên Efrînê

di kûrbûna serxweşîya min de

wenda dibûn.

 

6

 

Darên zeytûnan

di pêşwazîya min de

xwe radixistin

wek zarokekî şîrvekirî

min xwe diavêt himêza wan.

 

 

7

 

Dara merxê

di pêşwazîya min de

serî ditewand

bi çarpêya

diçûm destê wê.

 

8

 

Giriya…

dara hejîrê

dema min silav lêkir.

û çax di mista wê de

derbeder bû.

 

 

9

 

Li bandeva gundê Ayros

min bêhna qeymaxê sibehê dikir

û bêhna pêçîyên jinên Hûrîyan

li nîgaşê min dihêwirî.

 

 

10

 

Dengvedana mijûlbûnê

di kerîneka axê de dest hildida

Li wir..

cih di hizirê min de belawela dibû

û aso di hindirê min de

serhildana valahîyê lidardixist.

 

11

 

Li ber bişkorîna sipîdeyê

pencereyên dil sermest diman

û min guh nedida

westiyana rojê.

 

12

 

Li bandeva Kefersefrê

min mey ji dîmenên gelîyan werdigirt

û bi ser temenê perîşanîyê de

min dirijand.

 

 

13

 

Nizanim çima

rojekê nedigindirîm

paxila toza zeytûnê.

 

14

 

Ez û toza meydana Qêziqlê

di hev de vedigevizîn

min jibîrkir

ku çixareyekê li wir vexum.

 

15

 

Li bandeva gundê Kora

sêwîtî ji min dixeyidî

û tenahîya mêwê

taweşîya min dadiqurtand.

 

16

 

Li ber neynika çiyayê gewr

min porê wêneyên xwe şehkir

ez û mişextîya hejîrê

di hev de dihiliyan.

 

17

 

Ez û razên êvarên Efrînê

li ser litêma xewnan hildiweşiyan

rewrewkê

di hişyarîya min de za

û perîşanîyê

keşengîya xwe kawêj dikir.

 

18

 

Di wê şeva tîrmehî de

nizanim çima

di malzaroka zeytûnê de

hinekî min xwe dirêj nedikir.

 

19

 

Li pesara çiyayê Efrînê

neyîn û gerdûn

di hev de digeriyan

û destê min nediqerimî

li ber ruwê min.

 

 

20

 

Berî xatirxwestinê

çîvçîva serçeyekî jar

û xuşîna pelên daran

xirecira cih lidardixistin.

 

21

 

Di aramîya bêhna axê de

bêdengîya min

girîkî bêdeng dijenand.

 

22

 

Qurmê dara zeytûnê

dîroka kevin û nuh

li ber lingên min diherbiland.

 

 

23

 

Dema min xatir xwest

buxçeya rêwîtîya min ponijî

û sirûşa serdanê

bi canê min ve hildikişiya.

 

 

24

 

Dema ku meşiyam

hemû alî

di çavê min de

dibûn Efrîn.

 

25

 

Dibe ku ez sîya te bim Efrînê

û xemgînîya keleha Nebî Hûrî

bilorînim.

******************

Ez ê..

Li te

Li xwe

Li bermayên evîna nepenî bigerim.

 

Ez ê..

hemî çîrokên

di qelş û terkên destên jibîrkirî de

bi tîna bêhrîkirinê av bidim.

 

Ez ê..

xwe ji rêwiyan re

di gurzên ronahiyê de

narînek bedew raxînim.

 

Ez ê..

li peravê herdu gulîyên te

awaza ku tu jê hezdikî

ji evîn a ku bê re

ji şewat a ku bê re

ji bêhrîkirin a ku bê re

ji giyanê şemalan vejînim.

 

12.09.18

************************

Ew barana ku bariya..

ji ewrên gewriya min,

ji tuxmên henaseya min bariya

Û li gorî dînîtiya evînê

min xwe bi peşkên wê re berda

Min pê re Stira

Min pê re sema kir

Min pê re li her deverê giyan veda:

Baranê bi bar bi bar

Baranê xîmava tilîyên min vexwar

Baranê awazên giyanê min xwar

Baranê şîrava hestê min guvaşt

Baranê kaniya evîna min miçiqand

Hey wax li min yadê

ew barana ku bariya

çav

û

dil

û

destê min xwar î.

.

.

.

07.09.18

 

Ji rûpela Helbestvan Mehmûd Badilî