Dibe ku hûn niha helbesta min a dawî dixwînin,
dibe ya destpêkê be,
Ya rastî ez nema biser destpêk û dawiya helbesta xwe ve dibin.
Carê, hin helbestên min bi çêja meqamê nehawendê bûn,
Hin jê bi rengê bayê, rengê avê û axê diçirisîn,
We diye, çawa carna du evîndarên fedyok, bi dizî awiran diçirisînin,
Êdî Hêsir ji Baroveya Efrînê re dibêjin:
Hey Hawarrrrrrrrrr
Mirin li Kolanên Dil Sîwanên xwe vedigire..
Ne Xwedayekî bawerpê,
ne Asmanekî parêzvan û ne Erdeke aram..
Li Dayikekê guhdarî dikim,
li ber Çavên min Şîrmijê xwe bi Axê dilorîne..
ez
bi bîranînên cemidî
tijî me
li êvarên bêhnteng
pêsîrên hingoriya aso
dimijim
tîrêjên heyvê melûl melûl
dibiriqin
asîman xeman li hinava şewitî
dibarîne
berê xwe didim çolistanên ziwa
li ser rêya heqîqetê siwarê
hespê kumeyt im
eniya qedera mirineke bêwext
LEZ
Wexata min nîne ....
Di rabûn û rûniştina xwe de
Ez bilezim
Di xwarin û vexwarinê de
Ez bi lezim
Di meş û silavdayînê de
Ez bi lezim
Tenê du bînvedan
Bi hûrbînî lê dirawestim
Vexwendina çavên te
Û nivîsîna helbestê
Gav û dema ji min didizin ......
vê êvarê...
di xilmaşiyê de
dilê min dibije te
dilê min ê şûm
peyadar e di qelaçên sînga te de
hêlînên kewsûskan
vedixepêre
gûmaneke bihnperkî
xwe çeng dike sifirneyê
firte – firta dilxerabiyê ye
gelo dibe ku careke din
baran sîwana xwe
venegre?
û
Dem nedema xem û giryanê ye.
Jan ji êşê bihêztir e,
teka zarokê bêpêngav e,
çi rêya naxwaze.
Di nava birînên min de, heyv giriya,
ewra sahî bariya,
rêvîng im, rê qetiya,
di rêya min de, rê reviya.
Hizrên min li hev dicivin.
Ramosanek ji lêvên mirinê
axa min jibo wê ye,
Penaberek qurnisandî
Ser di ber de ,
Li ser çoga di pûnijê .
- min xwe gihan de tihêla wî
Rawestiyam .
Di rewşa wî de ramiyam
Min nehişt ku bi ke dengê ,
xiş xiş û pêjinê .
- ji nişkave serê xwe rakir
Min li çavên wî meyzekir
Rondikên ziwa
Ji wan di hatin xwar
Kela girî ,
xwe di qirika wî de nagirê .
Hat newroza xemgîn
Bi bihara rengîn
Bi dengê bilbilan
Bi helbestên cotaran
Bi bilurê şivanan
binêre li çiyan
gellek ar dadan
mizgîna newrozê
pirozbe li cîhan
cejna Newrozê
li kurd û kurdistan
bi zanîn û bi heş
bi heybeta şoreş
wek ar û tîrej
kawa kir erîş
ser dehekê caş
WERGÊRANA . Hasan SILÊVANI
Van hemû bajêran dê hêlim
Ewên min ditîn ûyên nedîtîn
Ezê jinan û meyê ûhevalan hêlim
Û bitinê dê li makera xwe suwar bim
Û dê di vê rêya zirav re çim
Qamişloka min
Hîn sîngê te
Bi xwîna Mişel ê nemir
Xunçeyên azadiyê
Kolan bi kolan
Av dide
Hîn lêvên te
Ji qîrîna siloganên jiyanê
Ziwa nebûne
Û ziwa nabin
Hîn karwanê rojê
Rojava,
zarotiya ku lêvên serav û serabê diçurisîne..
Rojava,
Kevala ku êşa min di rengê reş de dinimîne..
Rojava,
Toza ku li ber lingên birîndar nimêj dike..
Rojava,
Hinaseya ku di sînga şervanan de asê dimîne..
Rojava,
Demsalên ku destên xwe li alên azadiyê dipelînin..
Rojava,
Li xewa şevên bêxewiyê
serê xwe datînim ser balifa
bîranînên pînekirî
û dikevim nav xeyalên
kûr û tûj
pişta xwe dispêrim
bayê felekê
û li demên gemar
temaşe dikim
ey mirovahî
celadên çavsor
bi tank û topan
min dorpêç dikin
guleyên qaleş
Ne welat e
ne yar e
ne gul e
ne seyrane
rondik e
ew mirin e
xurbetê
ez kuştime.
pencere derî girtîne
nepirseke kesek nîne
balîf şil bûye ji hêsira
êşa xurbetê dijware.
eger mirim li dûriyê
canê min nehêlin virê
li ser kêlê min binivîsin
mixabina salên çûyê.
emir borî ne hevale
Ji Tahir Elçî re
Minara Çarling
bang bide û bêje
Tahirê min
Paqijê min
kelemê di çavên çavsoran de
parêzvanê rastîbêj
tu çima bêpêjinî
lingên min birîndar in
bi birîna serê xwe
birîna min birîndartir neke
rabe û rastî bêje
Tu
stran û şevistanî
kelha di nav rewrewka asîmanî
duho bû
min ê ji te re
gotin bi gotin
ber bi helbesta te ve
straneke bi coş bigota
min ser guhên xwe re nebavêje
di devê min de
henase
girêkên xirboqî ne ji qeşayê
nexweziya bi par
û ne heft xwezî bi nuha
Wergerandin ji erebî Brahîm Mehmûd
Dema ku ez dinivîsim hejtekim
Mebesta min ne ku ez hejtedikim bi giştî…
Mebest ku kîsê sîromê bi dawî bû û dengê pîre jinê ne hember banga nexweşvanê ya ku hîna romana evînê dixwîne ji bîst salan ve daku ji şeran bireve û bi dilê te bigre..
bombe û napalm barandin
wan balafiran
devê xwe yê bi xwîn
wek cinawiran
berdabûn laşên kurdan
jehra maran
ax lê eman
ax lê eman
hawîrdor mij û dûman
agir pêxistin li gund û bajaran
şehîd ketin xwarê
stêrk bi hezaran
qêrîn û hawara dengê wan
dagirtin valahiya asîmanan
Çav ji dîmenên te vala nabin
Di berçavka te re di pûnijin
Xemgîr ê şabîna gulê
Guh ji şîretên te ranawestin
Di xemximin ji wateyan
Ji kaniya xemkêşiya meremên te
Ristên awazan di rijin
Wateyên nermijandin ên kulan
Bi hişkûrî em di hejin
Pêjinên vezilî vekişiyan
Di henteşa dengê qebe de
Hestên me vediyar dibin
Ji keleha pîroz
ji xaka Arînan
lehengîdeng bilind dibe
bi rûmet û bi hêvî pêl bi pêl dilîlîne
li seranserî Cîhanê
herkroniya xwe diçurise
bi kelecaniya hêstsotîn
govenda evînê diqîrim
ji dilên melûl
bîstîkên şîniyê diqurêfim
çavên şaşekor
Ji bejinê ve lihevhatî
Gerdena te bi xwe sirme ye
Herdû destên te hevrîşm in
Tilî yên te pênivîs in
Dengê te stiranbêjî ye
Hisna te jî mêrgujî ye
Dilê te toravêje
Dîl kirime rike ya wî
Ji min re got: tu razayî çawa di bînî?
Min bersivda bi dildarî
Çav û dest û guhên min tev
Ez şervanê bayê demê me
Ez li dijî bazirganiya jiyanê
Têkoşerim..
Ez li virim
Ez sînga xaka xwe diparêzim
Kirasê buharê
li payiza xwe dikim
Ez li virim û ji vir narim(naçim)
ma ezê çawa te
bi dest ê çavpahn û serpêlan ve
berdim,hey xaka pîroz…!
li ber pencereya bendemanê
qalpaxa çavên min yên hesretkêş
qerimîn
dilê xapînok
di agirê dojeha evîna te de
hate biraştin
çirûskên rûkeniya te ya xweşik
hinav li min şewitand
di keservedana rojên zalim de
lal û gêj bûm
bi gavên şemitok
ber bi bêrîkirina te ve
dipekim
çok li min sist bûn
