Ji bo wan qehremanên ku di grevên birçîbûnê de dem bi dem, xane bi xane
heliyane….
Çend roj derbasbûne
Ji wê rojê, nizanim.
Çav tarî biye
Ziman êdî nagere
Û qurequra hinavê ye
Lê dil seranser bi hêviyan dagirtî ye
Bawerî û vîn
Biryardarî û wêrekî
Wekî nan û av e
ez
mehkûmê şevên dirinde me
êşa xeyalên xwe
li ser pêlên okyanûsan
dineqişînim
dem min dinivisîne
ez jî heyaman dixwînim
herkes li biharan çîçekên rengîn
berhev dike
lê strî û kelemên rojên xopan jî
dikevin para min
li nav serma babilîsoka jiyanê
dişewitim
Hejîreke bi darê ve
Jineke ji caman
kincên min dide ber xwe.
Geh teng dike,
geh fireh dike.
Geh kin, geh dirêj...
Piştçavan li bêrîkirineke venamre
dide hev,
û kirasê bûkaniyê
bi hev dixe.
Ne mûmên hineya wê
vêketin;
ne te, destên xwe
ji gunehan şuştin.
***
Pêlên westayî
Di hembêza
Kendavên beravêtî
Leylana dilekî tekoşer
Qurmê vejîneke têkçûyî
Û kavlên sozdariyê de
Bi devê lawirekî nîvkuştî
Li ser milên BO IZÊZÎ
Dorpêç dike û dipêçîne
bêdengî
dilop dilop
dipale paşila hêviyê
malzarok stewr û giyan lal e
Zimanê min
bûye armancgeha
tîrên jibîrkirina peyvan
ferheng bûye serada
ezmûna nexweşxana dînan
pêjina tariyê
kenê rûyê asîman winda kiriye
ewrên xirab
neyên naskirin
mirin
li evînê ziwa dibare
Erê Seyda erê Seyda
Di Sasûn da di xerzan da
Ji bo kurda te pir deng da
Ji bo azadîya merda
Te mal û can û hiş tev da
Bi xweydan û bi xwîn pêda
Di him ber tirk û tazîda
Di cenga tirk û tacîk da
Te go :dînê me ev bêje
Sitem-karîhilîn :gêje
EBID XELÎL
Li aliyekî te şagirdên Newala Qesaban
Li aliyekî din çingîna kilîtên buhuştê,
Li aliyê herî qedexe jî, dayikên sirûdê bîranînan bi rondikên germ dişon....
Li aliyê şehîdan jî pirtûka azadiyê vedibe…
Di rojeke sar a zivistanê de;
Hatin qirkirin bi xayintî û zalimtî;
Sûcê wan Kurdbûn, şoreşgerbûn, jinbûn û mirovbûn;
Yên qirkirin, nîvê tarî yê dîrokê;
Lê belê Sakîne, Fîdan, Leyla sê stêrkên ji Rokê hatine qutkirin;
Silav li te bin çiyayê rû spî Arjeno
Evîndar û şêrgeleyo
Îro jî: Jiyan çiyaye, hêvî çiyaye
Hoo hevalo, helbestvano
Eve peyên te ne dibiriqin mîna bişkurîna te
Ya çi caran ji ser û çavên te bar ne kirin:
Ji sere kaniyê re
Koçberên evînê
Li welatekî tazî
Heyameke dûman girtî
Bi sirûdên goristanan
Di nav laşên bê deng re
Hawara topên azadîxwaz
Û kavilên kolanan de
Bi lez û gez
Gavên azadiyê
xeyalên min yên kavilbûyî
di hinavên xwe de
birîna hestên mehkûm
dihewîne
di rojiya mirina zîndanan de
bedenê xwe dixwim
temenê xwe vedixwim
û bêdengiya çarenûsa xwe
dadiqurtînim
bi êş û jana laşên dihelin
çûkên berbangê
lal dibin
Şevsariyê dil qurmiçand daleqiya
Raman ser hev de tewandin nafirin
Ziman şaş bî hevokan beravêtin
Huner sêwiyê wêneyan
Parsek kirar çêj lê ne ma
Mijar birçiyên helbestan ji lawikan veqetiyan
Gotinên belav bi ser xwe de di nalin
Peyîza zêrîn xwe berda
Ewrekî aza hate xwena min
Şekirqend bi ser Lêva min de barand û nediyar bû
Hiş û Sewdanê min bi xwere bir
û çêja xwe li ser Zimanê min jibîr kir
ji wî çaxî de
Laşê min ji bilî Barana Tava ewî Ewrî ve
Hemza … ey terhikê Sibehê
Di gundê welat de
Tu kete dergoşa xwe de
Leymonekê Çiza dike
Seyranê dimije
Bilind tu bi çûkan re dileyize
Dibeze … diweste
Fêr dib
Şaş dibe … durust dibe
Dilê teyî kêfxweş
Sikeyê salan pestandî
di singan de kok bî genî
vê serdemê
kêliyên xewnên bê çare
di hundurê tarîstanê de vêxistin
kuştinê deryên jiyanê vekirin
Textê bêbextiyê derizî
Paytext îro ji mirinê
kêferatê vala dike
Li dijî hatina rojê
li nav qelebalixa hestên îsyankar
xwe dispêrim tenêtiya şevên peritî
şewata agirê hesret û bêrîkirinê
vemirî
ji rûpelên salnameya qurmiçî
toza bîranînên tevizandî
diweşin
birîna kovanan
di dûyê cixarê de
dikişînim hinavên xwe
